(Jak już to bandyta )
Domyślałem się, że tak będzie, więc byłem przygotowany na walkę. Wyjąłem tylko miecz i nadziałem nim nadbiegającego bandytę. Trafiłem w serce i koleś od razu padł martwy. Zostało dwóch. Ci już nie byli tacy głupi i bezmyślni i biegli jak opętani na mnie. Cierpliwie czekałem, aż zrobią pierwszy ruch. Jeden z nich nie wytrzymał napięcia i zaszarżował na mnie. Niestety, jego broń dosięgła mnie(-3HP), ale zaraz po tym odskoczyłem na lewą stronę i uderzyłem go. W tym czasie ostatni z bandytów zaczął na mnie biec. Zauważyłem to kątem oka, lecz nie zdołałem całkowicie uniknąć ciosu(-4HP). Jednakże, gdy się odwróciłem, wbiłem mu swój miecz w plecy. Trafiłem w aortę i biedak padł. Teraz nastał czas na ostatniego. Stał on naprzeciw mnie i patrzył mi się głęboko w oczy. Widać było, iż był śmiertelnie przerażony. W końcu widział, co zrobiłem z jego kumplami. Tym razem, to ja zacząłem biec na niego. Mój kordelas dosięgnął wroga, który padł na glebę. Jednakże zanim zmarł, uderzył mnie mocno w nogi, przez co kulałem. teraz wieża stała przede mną otworem. Wszedłem. Ujrzałem parę skrzyń, ale niestety nie umiałem otwierać zamków i nie miałem wytrychów, więc nawet do nich nie podszedłem. Wszedłem na szczyt wieży, a tam leżał stary łuk Skipa z paroma strzałami(7). Wziąłem to co zobaczyłem i udałem się w drogę powrotną do obozu.

Musiałem znowu udać się do wieży bandytów i wypatrywać statku. Nie było już w niej bandytów, więc spokojnie udałem się na szczyt tej budowli, by wypatrywać napływający statek...

Skąd on się tutaj po cholerę znalazł? Nie chciałem marnować na niego czasu, ale widziałem, że jest to nieuniknione. Dobyłem więc szybko swą broń i zaszarżowałem w kierunku tego strażnika, który już czekał na mnie z wyjętym mieczem. Trafiłem go dość mocno, ale on tak samo(-5HP). Odskoczyłem szybko na lewą stronę i uderzyłem, po czym cofnąłem się i szykowałem do kontrataku nieprzyjaciela. Próbował wbić we mnie swą broń, co mu się na duże szczęście nie udało. Niestety, nie obyło się bez rany(-2HP). Szybko obiegłem go dookoła i i wbiłem mą broń w jego plecy. Nie czekając aż dokończy się jego żywot, pobiegłem w kierunku obozu...