Gdy wszedłem do obozu, uganiało się za mną wielu piratów. Nie było mi to na rękę, bowiem  nie lubię być w centrum sytuacji. Gdy podszedłem to chaty Kapitana, zapukałem i usłyszałem głos, pozwalający wejść. Spotkałem tam jego. Wielkiego Daringa, który cieszy się sporą sławą wśród żeglarzy. Każdy z nich modli się, by nigdy nie trafić na kogoś takiego. To by oznaczało dla niego koniec.
- Witaj, wielki Kapitanie. Przybyłem tutaj, by do was dołączyć. Strażnik mnie przepuścił i od razu udałem się w tej sprawie do Pana. Czy jest to możliwe?

(Dam z pamięci)
- No więc...nazywam się Ksar Frackel mam lat 20. Gdy miałem 8 lat, straż miejska zamordowała moich rodziców i przez resztę życia wychowałem się u piratów, których już od roku nie ma na Khorinis. Mój stan majątkowy jest bardzo słaby. Posiadam jedynie 50 szt. złota, zarobione dzięki zadaniu od strażnika. Moja broń to laga i jak widać, mam podziurawione ubranie.

Czy to ty i Twoi ludzie to nie wiem, bo oni odpłynęli już rok temu na kontynent. Niestety, mnie zostawili...

- C-czy to znaczy, że jestem jednym z Was?

Szybko wcisnąłem się w pancerz pirata.
- Już, szefie. Jestem gotowy!

Wchodzę do malej lepianki kapitana i rozglądam się z lekką pogardą. "U magów każdy ma czystą i dużą komnatę" myślę sobie. Podchodzę do kapitana, który pracuje przy mapach.
- Witaj, kapitanie Daringu. Mistrz Pyrokar wysłał mnie z pytaniem, czy czegoś potrzebujecie lub czy mógłbym coś dla was zrobić. Jest coś takiego?

Po treningu u Borisa od razu skierowałem się do Kapitana.
- Jestem już z powrotem, Panie Kapitanie. Wykonałem wyznaczone mi zadanie. Byłem na placu treningowym i trenowałem tam 30 min.